Μυϊκή Θλάση

Η μυϊκή θλάση είναι ο συχνότερος τραυματισμός στους αθλητές. Μπορεί να συμβεί  όμως συχνά και σε απλές καθημερινές δραστηριότητες, εξαιτίας μιας απότομης κίνησης ή λόγω υπερφόρτωσης μίας συγκεκριμένης μυικής ομάδας.

Η μυϊκή θλάση διακρίνεται σε τρεις μορφές ανάλογα με τη βαρύτητα.

1. ‘Σφίξιμο’ ή ‘τράβηγμα’ χωρίς ρήξη του μυός
2.  Μερική ρήξη μυϊκών ινών
3.  Πλήρης ρήξη του μυός σε όλο το πάχος του.

Συμπτώματα

Ανάλογη με την βαρύτητα της μυϊκής θλάσης είναι και η ένταση του πόνου, ο οποίος αποτελεί το κύριο και συχνά μοναδικό σύμπτωμα της θλάσης.

Στη μυϊκή θλάση χωρίς ρήξη μυϊκών ινών συνήθως παρουσιάζεται ένα αμβλύς, βύθιος πόνος ο οποίος επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Ο αθλούμενος μετά από μικρό χρονικό διάστημα αδυνατεί να συνεχίσει την άσκηση.

Σε περίπτωση μερικής ή πλήρους ρήξης των μυϊκών ινών ο πόνος είναι οξύς και ισχυρός. Ο αθλούμενος σταματάει άμεσα τη δραστηριότητα του λόγω αδυναμίας ορθής φόρτισης του πάσχοντος άκρου.

Ραντεβού με τον Ιατρό

Διάγνωση

Για τη διάγνωση είναι απαραίτητη η λήψη του ιστορικού  και η κλινική εξέταση.

Απεικονιστικά, αρχικά πρέπει να γίνει υπερηχογραφικός έλεγχος για τον πρώιμο έλεγχο της βλάβης και την εντόπιση πιθανού αιματώματος.   Σε επαγγελματίες αθλητές διενεργείται άμεσα και μαγνητική τομογραφία (MRI) για τον ακριβή καθορισμό της έκτασης της βλάβης και την επιλογή του κατάλληλου θεραπευτικού πρωτοκόλλου.

Θεραπεία

Θεραπευτικά σε πρώτη φάση, σε περίπτωση θλάσης πρώτου βαθμού,  ακολουθείται ο κλασικός συνδυασμός της ανάπαυσης, της παγοθεραπείας, της ελαφράς περίδεσης του τραυματισμένου σημείου και κατά περίπτωση η ανύψωση του σκέλους. (Rest-Ice-Compression-Elevation).

Σε βαρύτερες περιπτώσεις ή σε αθλητές επιπέδου, απαιτείται άμεση έναρξη προγράμματος φυσιοθεραπείας, συνεχής ιατρική παρακολούθηση και βαθμιαία επάνοδος στις δραστηριότητες .