Αρθρίτιδα Ακρωμιοκλειδικής Άρθρωσης

Η αρθρίτιδα της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης είναι είτε απόρροια ενός τραυματισμού που προκαλεί αστάθεια λόγω ρήξης των συνδέσμων, είτε αποτέλεσμα χρόνιας καταπόνησης και εκφύλισης των αρθρικών επιφανειών. Στη μεγάλη βέβαια πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν δύναται να εξακριβωθεί η ακριβής αιτία της νόσου. Αποτέλεσμα της εκφυλιστικής διεργασίας είναι η στένωση του μεσάρθριου διαστήματος μεταξύ κλείδας και ακρωμίου και η φθορά του αρθρικού χόνδρου. Οι μεταβολές αυτές, έχουν συχνά ως συνέπεια διαταραχές και στον υποκείμενο υπακρωμιακό χώρο και αύξηση της πίεσης που δέχονται οι τένοντες του στροφικού πετάλου που διέρχονται από αυτό το χώρο. Η αυξημένη αυτή πίεση μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση του συνδρόμου υπακρωμιακής προστριβής.

Το συχνότερο σύμπτωμα είναι ο πόνος κατά την ανύψωση του Άνω Άκρου προς τα εμπρός και προς την αντίθετη πλευρά. Πολύ συχνά υπάρχει ευαισθησία κατά την πίεση επί της άρθρωσης καθώς και κατά την κατάκλιση επί του πάσχοντος ώμου.

Κατά την κλινική εξέταση τα ειδικά κλινικά τεστ είναι συνήθως θετικά, με πιο αξιόπιστο όλων το cross body action test- πρόσθια ανύψωση του Άνω Άκρου και προσαγωγή προς την αντίθετη πλευρά.

Η άρθρωση είναι συχνά διογκωμένη, ενώ σε περίπτωση παλαιότερης συνδεσμικής βλάβης μπορεί να συνυπάρχει αυξημένη προσθιοπίσθια μετατόπιση της κλείδας.

Στον ακτινολογικό έλεγχο διαπιστώνονται εκφυλιστικές αλλοιώσεις, όπως εμφάνιση οστεοφύτων και στένωση του αρθρικού διαστήματος. Σε περίπτωση χρόνιας συνδεσμικής αστάθειας μπορεί να διαπιστωθεί μετατόπιση προς τα άνω του περιφερικού άκρου της κλείδας.

Στην μαγνητική τομογραφία παρατηρούνται σημεία φλεγμονής , συλλογή υγρού και πάχυνση των μαλακών μορίων.

Η θεραπευτική προσέγγιση ξεκινά με αναλγητική, αντιφλεγμονώδη αγωγή και φυσικοθεραπεία. Συνήθως όμως εξαιτίας της αρθρίτιδας τα συμπτώματα δεν υποχωρούν και απαιτείται χειρουργική αποκατάσταση του προβλήματος.

Η χειρουργική παρέμβαση διενεργείται αποκλειστικά αρθροσκοπικά με σκοπό την εκτομή περίπου 5χιλ από το περιφερικό άκρο της κλείδας και αφαίρεση των οστεοφύτων. Κατά αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η αύξηση του μεσάρθριου διαστήματος και η ύφεση των συμπτωμάτων. Οι σύνδεσμοι της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης προστατεύονται διότι εξασφαλίζουν τη σταθερότητα της.

Μετεγχειρητικά το άνω άκρο τοποθετείται σε ανάρτηση για 1 εβδομάδα, ενώ από τη 2η μετεγχειρητική ημέρα ενδείκνυται πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με σκοπό την ανάκτηση του εύρους κίνησης και την μυική ενδυνάμωση, ώστε σε 3 εβδομάδες ο ασθενής να μπορεί να επανέλθει σε πλήρη δραστηριότητα.