Η μυϊκή θλάση είναι ο συχνότερος τραυματισμός στους αθλητές. Μπορεί να συμβεί όμως συχνά και σε απλές καθημερινές δραστηριότητες, εξαιτίας μιας απότομης κίνησης ή λόγω υπερφόρτωσης μίας συγκεκριμένης μυικής ομάδας.
Η μυϊκή θλάση διακρίνεται σε τρεις μορφές ανάλογα με τη βαρύτητα.
Στη μυϊκή θλάση χωρίς ρήξη μυϊκών ινών συνήθως παρουσιάζεται ένα αμβλύς, βύθιος πόνος ο οποίος επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Ο αθλούμενος μετά από μικρό χρονικό διάστημα αδυνατεί να συνεχίσει την άσκηση.
Σε περίπτωση μερικής ή πλήρους ρήξης των μυϊκών ινών ο πόνος είναι οξύς και ισχυρός. Ο αθλούμενος σταματάει άμεσα τη δραστηριότητα του λόγω αδυναμίας ορθής φόρτισης του πάσχοντος άκρου.
Απεικονιστικά, αρχικά πρέπει να γίνει υπερηχογραφικός έλεγχος για τον πρώιμο έλεγχο της βλάβης και την εντόπιση πιθανού αιματώματος. Σε επαγγελματίες αθλητές διενεργείται άμεσα και μαγνητική τομογραφία (MRI) για τον ακριβή καθορισμό της έκτασης της βλάβης και την επιλογή του κατάλληλου θεραπευτικού πρωτοκόλλου.
Σε βαρύτερες περιπτώσεις ή σε αθλητές επιπέδου, απαιτείται άμεση έναρξη προγράμματος φυσιοθεραπείας, συνεχής ιατρική παρακολούθηση και βαθμιαία επάνοδος στις δραστηριότητες.