X
Logo
burger

Βλαισός Μέγας Δάκτυλος – Κότσι

Ο βλαισός μέγας δάκτυλος ή αλλιώς «κότσι »αποτελεί την πιο κοινή παραμόρφωση του ποδιού. Πιο συγκεκριμένα, αφορά μια σύνθετη παραμόρφωση που γίνεται αντιληπτή στην πρώτη ακτίνα του άκρου ποδός, ενώ συχνά παρατηρούνται και συνοδές παραμορφώσεις και στα μικρότερα δάκτυλα λόγω της πίεσης που υφίστανται.

Η πάθηση εκδηλώνεται με την απόκλιση της εγγύς φάλαγγας του μεγάλου δακτύλου προς τα έξω, γεγονός το οποίο προκαλεί το σχηματισμό εξόστωσης στην εσωτερική πλευρά της πρώτης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης.

Στην περίπτωση που εντοπίζεται η παραμόρφωση του βλαισού μέγα δακτύλου, προκαλείται μια αυξανόμενη σε μέγεθος και ορισμένες φορές επώδυνη, φλεγμονώδης προεξοχή στη μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση, η οποία συνήθως διογκώνεται, πιέζοντας προς την εσωτερική άκρη του παπουτσιού. Με την παραμόρφωση του βλαισού μέγα δάκτυλου, η μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση καταπονείται και ως αποτέλεσμα μπορεί να αναπτυχθεί αρθρίτιδα και επώδυνη σκλήρυνση της μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης.

Συχνά, ο βλαισός μέγας δάκτυλος που αναπτύσσεται είναι αμφοτερόπλευρος και συνοδεύεται από εύκαμπτη πλατυποδία. Ανάλογα με το βαθμό της παραμόρφωσης που εντοπίζεται, η πάθηση ταξινομείται σε ήπια, μέτρια και σοβαρή.

Άκρο πόδι: Ανατομία

Οι αρθρώσεις του άκρου ποδός διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη βάδιση. Όλα τα δάκτυλα του άκρου ποδός διαθέτουν δύο ή τρία μικρότερου μεγέθους οστά, τις φάλαγγες των δακτύλων. Στη βάση των δακτύλων, η πρώτη φάλαγγα συνδέεται με το μετατάρσιο οστό, δημιουργώντας την μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση.

Η πρώτη μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση είναι η άρθρωση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού μεταξύ του πρώτου μεταταρσίου και της εγγύς φάλαγγας, η οποία επιτρέπει την κάμψη και έκταση του δακτύλου. Όλες οι άκρες των οστών καλύπτονται από χόνδρο, ο οποίος διευκολύνει την ολίσθηση μεταξύ τους. Ισχυροί σύνδεσμοι και μύες επιτρέπουν τη σταθερότητα και την κινητικότητα της άρθρωσης αντίστοιχα.

Βλαισός Μέγας Δάκτυλος – Κότσι

Βλαισός μέγας δάκτυλος: Αίτια

Στην εκδήλωση της συγκεκριμένης πάθησης συνδράμουν τόσο εξωγενείς, όσο κι ενδογενείς παράγοντες κινδύνου. Στα ενδογενή αίτια εμφάνισης της πάθησης συγκαταλέγονται η κληρονομική προδιάθεση, η αστάθεια της 1ης ταρσομετατάρσιας άρθρωσης, η πλατυποδία, παθήσεις που προκαλούν χαλάρωση των μαλακών μορίων όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, και η εγκεφαλική παράλυση. Στους εξωγενείς παράγοντες κινδύνου θεωρείται η χρήση ψηλοτάκουνων και στενών στο μπροστινό μέρος υποδημάτων.

Κατά συνέπεια, ο βλαισός μέγας δάκτυλος εκδηλώνεται με μεγαλύτερη συχνότητα στο γυναικείο φύλο, ενώ ενδέχεται να συνυπάρχει σφυροδακτυλία και ύπαρξη κάλων στο πέλμα. Σε ασθενείς με προδιάθεση, τα ακατάλληλα υποδήματα είναι περισσότερο ένας τρόπος αύξησης των συμπτωμάτων παρά ένας πραγματικός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη της νόσου.

Συμπτώματα βλαισού μέγα δακτύλου

Ενώ ο βλαισός μέγας δάκτυλος είναι μια κοινή παραμόρφωση του ποδιού, δεν προκαλεί σοβαρά προβλήματα σε όλους τους ασθενείς. Η παραμόρφωση των δακτύλων των ποδιών που παρατηρείται στη συγκεκριμένη νόσο ενοχλεί περισσότερο αισθητικά τις γυναίκες ασθενείς.

Τα πιο κοινά συμπτώματα που σχετίζονται με την πάθηση είναι ο πόνος στην 1η μεταταταρσιοφαλαγγική άρθρωση, η ερυθρότητα στην πάσχουσα περιοχή και η παραισθησία εξαιτίας της συμπίεσης του δακτυλικού νεύρου. Εκδηλώνεται επίσης πρηνισμός του μεγάλου δακτύλου και ενδεχομένως δυσκαμψία της 1ης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης με ταυτόχρονο σχηματισμό κάλων. Οι ασθενείς παρατηρούν δυσκολία στη βάδιση και στην υπόδηση εξαιτίας της εσωτερικής προβολής του ποδιού.

Βλαισός Μέγας Δάκτυλος – Κότσι

Βλαισός μέγας δάκτυλος: Διάγνωση & Θεραπεία

Η διάγνωση της πάθησης πραγματοποιείται με την κλινική εξέταση και με πρόσθετες απεικονιστικές εξετάσεις όπως οι ακτινογραφίες, οι οποίες προσφέρουν μεγαλύτερη ακρίβεια. Οι ακτινογραφίες βοηθούν επίσης σημαντικά στον καθορισμό της κατάλληλης θεραπευτικής προσέγγισης.

Σε πρώτο στάδιο, συστήνεται συντηρητική αντιμετώπιση με προσαρμογή των υποδημάτων, ώστε να αποτραπεί η επιδείνωση της παραμόρφωσης. Είναι σημαντικό να επιλέγονται άνετα υποδήματα με ευρύ πρόσθιο μέρος, χαμηλό τακούνι και ευρεία βάση στην πτέρνα. Εάν ο ασθενής έχει πλατυποδία ή μεταταρσαλγία, τότε η τοποθέτηση ειδικών ενθέτων και ορθωτικών μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της εξέλιξης της πάθησης.

Η χειρουργική επέμβαση για τη διόρθωση της πάθησης επιλέγεται σε περίπτωση αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας να ελέγξει τα συμπτώματα, και όχι αποκλειστικά για αισθητικούς λόγους. Η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί με πλήθος διαφορετικών τεχνικών, οι οποίες μπορούν να συνδυαστούν ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης και το ιστορικό του ασθενούς.

Επεμβάσεις μαλακών μορίων έχουν ένδειξη σε γυναίκες νεαρής ηλικίας που παρουσιάζουν ήπια μορφή της νόσου, ωστόσο η πιο διαδεδομένη χειρουργική τεχνική είναι η οστεοτομία. Οι ενδεδειγμένες χειρουργικές τεχνικές είναι οι επεμβάσεις περιφερικής οστεοτομίας 1ου μεταταρσίου (τεχνική Chevron ή Reverdin), και η οστεοτομία εγγύος φάλαγγος μεγάλου δακτύλου (τεχνική Akin), όταν η νόσος παρουσιάζει ήπια μορφή.

Χειρουργικές τεχνικές κεντρικής οστεοτομίας (τεχνική Scarf) ή η συνδυαστική εφαρμογή περιφερικής και κεντρικής οστεοτομίας 1ου μεταταρσίου έχουν ένδειξη όταν εντοπίζονται πιο εκτεταμένες παραμορφώσεις. Σε περίπτωση σοβαρής παραμόρφωσης, μπορεί να πραγματοποιηθεί Η αρθρόδεση της 1ης μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης, ειδικά αν συνυπάρχουν νοσήματα όπως εκφυλιστική αρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα ή εγκεφαλική παράλυση.

Ασθενείς νεαρής ηλικίας μπορεί να επωφεληθούν από την επέμβαση αρθροπλαστικής του 1ου μεταταρσίου, καθώς παρέχεται η δυνατότητα διατήρησης του εύρους της κίνησης.