Ενέσιμες Θεραπείες Αρθρίτιδας Ώμου

Η οστεοαρθρίτιδα του ώμου είναι η φθορά των αρθρικών επιφανειών της άρθρωσης του ώμου. Είναι μια εκφυλιστική πάθηση, δηλαδή με την πάροδο της ηλικίας αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισής της. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η συχνότητα της οστεοαρθρίτιδας του ώμου έχει τριπλασιαστεί σε σύγκριση με τη δεκαετία του 90 και εμφανίζεται σε πάνω από 30% του πληθυσμού άνω των 60 ετών.

Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας του ώμου χαρακτηρίζονται αρχικά από πόνους που βαθμιαία κλιμακώνονται και συνοδεύονται από περιορισμό της κίνησης του ώμου και δυσκαμψία της άρθρωσης. Στη συνέχεια, ο πόνος επιδεινώνεται κατά τις διάφορες κινήσεις του ώμου, όπως η στροφή ή η απαγωγή, με συνέπεια ο ασθενής τελικά να αποφεύγει τη χρήση Άνω Άκρου λόγω ακριβώς του πόνου. Στα τελικά στάδια της νόσου εκδηλώνεται τριγμός, καθώς τρίβονται τα οστά μεταξύ τους.

Για την διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας του ώμου, στην πλειονότητα των περιπτώσεων αρκεί μια απλή ακτινογραφία της άρθρωσης σε δύο επίπεδα, όπου παρατηρείται η ελάττωση του αρθρικού διαστήματος και η εμφάνιση οστεοφύτων (δηλαδή, δημιουργία νέου οστού, σε θέσεις που φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν).

Στα αρχικά στάδια οστεοαρθρίτιδας του ώμου συστήνεται συντηρητική θεραπεία, η οποία έχει ως στόχο τη μείωση του πόνου, τη διατήρηση της κινητικότητας και την ενδυνάμωση των μυών.

Η συντηρητική αγωγή αποτελείται από φυσικοθεραπεία, χορήγηση αντιφλεγμονωδών και παυσίπονων φαρμάκων για περιορισμένο διάστημα καθώς και εγχύσεις υαλουρονικού οξέος.

Το υαλουρονικό οξύ είναι ένα συστατικό του φυσιολογικού αρθρικού υγρού. Οι εγχύσεις υαλουρονικού οξέος στα αρχικά στάδια της οστεοαρθρίτιδας του ώμου, έχει αποδειχτεί ότι είναι εξαιρετικά αποτελεσματική στην ύφεση του πόνου και στη βελτίωση της κίνησης της άρθρωσης, μιας και λειτουργεί αποτελεσματικά ως ένα είδος λιπαντικού μεταξύ των αρθρικών επιφανειών.

Η θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες έχει αποτελέσει τομή στην αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας, αλλάζοντας τη φυσική πορεία της νόσου και καθυστερώντας σημαντικά την ανάγκη για τοποθέτηση ειδικών προθέσεων για την αντικατάσταση των αρθρικών επιφανειών.